Jeszcze na początku XIX wieku posługiwano się w meblarstwie elementami klasycystycznymi, nawiązującymi do mebli francuskich epoki Dyrektoriatu, jednak przetworzonymi i dostosowanymi do gustu polskiego. W związku z utworzeniem przez Napoleona I w roku 1807 Księstwa Warszawskiego pojawia się w Polsce styl empire, stanowiący kontynuację wpływów francuskich. Nowy styl, będący uproszczeniem empire’u z czasów Cesarstwa nosi nazwę stylu Księstwa Warszawskiego.
Od około 1825 roku pojawia się w Polsce styl Biedermeier. Przez cały okres swojego istnienia styl ten przechodził różne fazy. Początkowo meble posiadały cechy bardziej klasycyzujące, bliskie empirowi, później uwidoczniły się ich główne założenia twórcze – funkcjonalność.
Konstrukcja mebli, zwarta i logiczna. Kierowano się względami praktycznymi, starano się utrzymać w tych meblach zasadę wygody i komfortu, jak i zdrowotności. Po raz pierwszy w meblach ważna stała się ergonomia. Jak pisze Janina Gostwicka, poręcze foteli skonstruowane w taki sposób, aby ręce na nich oparte miały dobry obieg krwi. Wszystko było przemyślane i oparte na racjonalnych założeniach. Materiał używany do okładziny mebli biedermeierowskich w przeważającej mierze ograniczał się do surowca krajowego. Najczęściej spotykane to jesion, brzoza, orzech, dąb, wiąz i czeczota. Okładzina w dalszym ciągu była krajana piłką i miała grubość kilku milimetrów.
Zasadniczą rolę w okresie biedermeieru odgrywały sekretarze i biurka. Konstrukcyjnie były one zazwyczaj rozwiązywane według zasad architektonicznych. Równolegle i niezależnie od stylu biedermeier rozwijał się w Polsce tzw. styl Ludwika Filipa. Meble te nawiązywały kształtem do stylu Ludwika XV. Odmianą tego stylu, popularnego w środowisku warszawskim, były meble zwane simmlerowskimi. Nazwę przyjęły od nazwiska rodziny Siemmlerów.
W Polsce moda malowania mebli na czarno przypada w okresach żałoby narodowej po powstaniu listopadowym i styczniowym. Zdarzało się, że intarsjowane meble z poprzedniej epoki powlekano czarna farbą. Moda taka utrzymała się w Polsce jeszcze w 2 poł. XIX wieku.
Źródła:
Gostwicka Janina, Dawne meble polskie, Warszawa 1965